vrijheid, liefde enz.

Het is me toch complex. hahahahahaha

 

maar meisie, aan sommige dingen wil je je toch vastklampen????

 

jaa ik voel me vrij hahaha

 

wat is dat complexiteit? Kan je het eten? laat ons ook eventjes mee lachen of is 't een binnen pretje?

 

zoals?

 

If you love someone, set them free

En in bijvoorbeeld baha'i en sufisme gaat het erom
je ego, dus je verlangens opzij te zetten zodat je direct gericht bent op God,
en zodra je dat bent, je leven weer stroomt als een rivier,
zonder blokkades etc.
De grote uitdagingen van die geloven zijn dus detachment.

Ik bedoel dus te zeggen,
dat zodra je je vast houdt aan een situatie of iemand dat dat een actie is van het ego,
de reactie is dat je niet meer openstaat voor veel andere dingen
en je, door je vast te klampen,
zelf een deel van je vrijheid opgeeft.
door dus, al wil je het nog zo graag, je niet vast te klampen
maar het gewoon laat gaan, blijf je vrij.
Dat je je niet vastklampt betekent natuurlijk nog niet dat je geen
relatie of intresse in iets kan hebben.

 

ik doelde meer op ideen en idealen, maar misschien is het ook wel slim om die eens los te gooien...

 

Nee geen binnen pretje. Ook niet echt heel grappige. Ik bedoel slechts dat dit soort discussies altijd van veel zijde bezien kunnen worden en dat het nog al subjectief is. Dat geeft niet, het maakt het juist wel interessant. En het verschil tussen theorie en praktijk is vaak heel groot zo als je zei.

Ook dit geeft voor mij de bizarre complexiteit van het menselijk innerlijk wezen weer. Ik vind dit verbazingwekkende systemen. Jij niet?

 

Vrij ben je volgens mij als al het besef voor tijd en ruimte is verdwenen.

-James Kavanaugh heeft treffend t gevoel van vrijheid vertaald in dit prachtige gedicht:

"Someday I'll walk away
And be free
And leave the sterile ones
Their secure sterility.
I'll leave without a forwarding address
And walk across some barren wilderness
To drop the world there
Then wander free of care
Like an unemployed Atlas."

 

haha wat heb je toch weer een heerlijk foute sig

 

http://www.felix-en-sofie.nl/ecolumn/ecolumnapr2002.html:

Er bestaan ontelbare opvattingen van vrijheid. Door de vrijheidsbomen ziet men het bos niet meer. Natuurlijke vrijheid, positieve vrijheid, negatieve vrijheid, ascetische vrijheid… De laatste vrijheid is eenvoudig als je arm bent. In plaats van te haken naar luxe waar je toch geen geld voor hebt, kan je die luxe net zo goed als iets onzinnigs (of als niet-eksistent, bij de Boeddhisten) afzweren. Deze leefregel komt het best tot uiting in de soefi-spreuk ‘vrijheid is de afwezigheid van keuze’, maar valt ook te bespeuren in Janis Joplins ‘freedom’s just another word for nothing left to loose’. Als je maar zorgt dat je niets (te kiezen) hebt, kan je je ook nergens aan hechten. Dat is pas vrijheid. Je zou kunnen zeggen dat dit ‘vrijheid van verlangen’ is, een vrijheid die door de aanhangers zelf graag absoluut wordt genoemd.

Zoals Rousseau al zei, ging het mis bij de eerste mens die paaltjes rond een stukje grond zette en riep: ‘dit is van mij’. Hiermee kwam een eind aan de natuurlijke vrijheid om onze verlangens te bevredigen naar het ons uitkomt. Om dit verlies te boven te komen, kiest Rousseau niet voor onthechting. Volgens hem moeten we nu onze rede inschakelen om tot regels te komen waardoor we opnieuw vrij kunnen worden. Het is een vrijheid die gerelateerd is aan regels, door Isaiah Berlin in zijn befaamde opstel Twee opvattingen van vrijheid ‘positieve vrijheid’ genoemd.

Wat hier nu precies vrij aan is, heb ik nooit begrepen, totdat ik een vrij opgevoed kind sprak dat nooit een grens kreeg aangereikt. Daar sprak de natuurlijke mens van Rousseau voor wie alleen de eigen verlangens telde, en die geen rekening hield met die van anderen. Het was een stuurloos en onhandelbaar kind dat gevangen zat in de achtbaan van zijn verlangens. Terstond werd mij, ouwe lul, duidelijk dat je een kind niet vrij kan opvoeden, maar moet opvoeden tot vrijheid. Alleen wanneer iemand bepaalde regels heeft leren kennen, kan het die gehoorzamen of overschrijden. Dat is pas vrijheid, dezelfde vrijheid die (volgens christelijke en islamitische denkers) voorvloeit uit het eten van de boom van kennis van goed en kwaad.
Maar Berlin constateerde ook dat die vrijheid onder invloed van Rousseau, Marx en anderen heeft kunnen ontaarden in ‘de vrijheid tot het leiden van één voorgeschreven manier van leven’.

Zoals vaker gebeurt met begrippen die de loop van de zon volgen, wordt ook het begrip vrijheid in Amerika anders ingevuld dan op het Euraziatische continent. De meeste Amerikanen kennen de vier vrijheden die Franklin D. Roosevelt in 1941 tijdens een speech formuleerde als een catechismus. Vrijheid van spreken, vrijheid van godsdienst, vrijheid van angst en vrijheid van gebrek. Wanneer men bedenkt dat de eerste twee vooral worden geïnterpreteerd als ‘vrijheid van inmenging’, dan wordt het verschil met de Europese en Arabische vrijheid duidelijk. De Amerikaanse vrijheid is meer een vrijheid van onwenselijkheden dan een vrijheid tot zelfbepaling tegenover goed en kwaad. Het is wat Berlin de negatieve vrijheid noemde, en Bush dus ‘freedom itself’. Als zij al een ‘vrijheid tot’ is, dan is het een vrijheid tot zelfontplooiing – dondert niet hoe.

Velen vragen zich af wat die vrijheid waard is als je geen geld hebt om je te ontplooien. Zij zetten niet zozeer vraagtekens bij de bevrijding van het benarde subject, als wel bij de imperialistische trekjes die deze bevrijding aankleven. Zij zal aanvoelen als een gedwongen aanpassing aan de ‘vrijheid tot zelfontplooiing’ die de bevrijden niet willen en ook nooit kunnen betalen.
Critici en have-nots relativeren die vrijheid ook anderszins. Zo zei media-activist Kalle Lasn onlangs in een Volkskrant-interview: ‘Honderden miljoenen mensen kijken vier tot vijf uur tv per dag. In het weekend rijden ze naar de mall om de dingen te kopen die de tv ze opdraagt te kopen. Is dat vrijheid? Nee, dat is verdoving zoals in Brave New World’. Bijna hetzelfde hoorde ik een moslim-arabier zeggen in een tv-documentaire.

Terwijl Berlin een tegenstelling tussen de negatieve vrijheidsopvatting van het vrije Westen en de positieve vrijheidsopvatting van het communisme constateerde, is er nu, 13 jaar na de val van de Muur, een nieuwe muur te slechten. Het is de vraag of dat met een bombardement van vrije geluiden à la Radio Free Europe gaat lukken. De vrijheid heeft in de voormalige communistische landen nog lang niet iedereen bereikt, hoezeer de Amerikanen de overwinning van het kapitalisme ook proclameren. Ik denk dan ook niet dat ‘freedom itself’ net zo’n makkelijk exportartikel is als in de twintigste eeuw. Waarschijnlijk moet er veel geld bij.

 

opvoeden van een kind. tja. dat is ook nogal een punt. hoe voed je een kind op als je in vrijheid gelooft? ik denk dat je wel een bepaalde verantwoordelijkheid hebt, dat het kind blijft leven en niets ergs overkomt. je zorgt altijd voor je groep(je), dat is natuurlijk. maar waar liggen de grenzen tegenwoordig, wanneer kan je een kind wel laten gaan en wanneer moet je nee zeggen of zo. het is best een lastige wereld met inderdaad heel veel choices

 

Lijkt me dus duidelijk dat je niet compleet vrij bent als je een kind onder je hoede hebt.

 

dat ligt er dus aan wat je vrijheid vind. complete vrijheid is natuurlijk ook anders dan buiten bepaalde verplichtingen om vrijheid. maar dan kan je gaan nadenken waartoe ben je nou echt verplicht weetje

 

ik wil even terugkomen op de vraag `hoe voed je een kind op als je in vrijheid gelooft´ vrijheid istoch een waarde? als je ervan overtuigd bent dat een groot deel van de opvoeding bestaat uit het bijbrengen van normen en waarden dan zou je moeten zorgen dat de waarde van vrijheid niet in de clinch komt de andere normen en waarden die je je kind wil bijbrengen. wat weer inhoud dat je toch ook grenzen moet aanwijzen voor je kind wil je een kind opvoeden dat goed kan meedraaien in de maatschappij.